บทที่ ๒
บิล แลร์ได้เลื่อนตำแหน่งและมีความรับผิดชอบที่กว้างขึ้น พร้อมกันนั้นเขายังคงรับราชการในกรมตำรวจไทย เขายังคงไปมาหาสู่กับหน่วยงานของประนิตย์และพารูไทย ที่ตั้งอยู่ด้านนอกของฐานทัพอากาศที่อุดรฯ แลร์จะเดินทางไปกองบัญชาการใหญ่ของพวกพารูที่อำเภอหัวหิน อย่างสม่ำเสมอเดือนละครั้ง
ทุกๆวัน แลร์จะไปถึงที่ทำงาน ๗ โมงเช้า โทรเลขจากกองบัญชการใหญ่ซีไอเอและจากกองบัญชาการทีเวียงจันทน์ ล่องแจ้งและจากพวกพารูอีกราว ๒๐ ทีม ที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วชนบทลาวจะถูกกระหน่ำส่งเข้ามากองรอเขาอยู่แล้ว แลร์และแลนดรี้มีโต๊ะทำงานหันหน้าเข้าหากัน นั่งอ่านโทรเลข ปรึกษากันถึงสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละวัน รายงานความเคลื่อนไหวและการร้องของเสบียง ถูกส่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ข้อความบางชิ้นที่แลร์ไม่รู้จะตอบสนองอย่างไรในตอนนั้น จะถูกเก็บไว้ในแฟ้ม “สถานการณ์น่าห่วง” ซึ่งเขาจะหยิบขึ้นมาเปิดอ่านใหม่ในเช้าวันถัดไป เพื่อดูว่าเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปในแต่ละวัน จะเปิดช่องทางใหม่ๆ ให้กับปัญหาเหล่านั้นหรือไม่
แม้ปฏิบัติการโมเมนตัมจะถูกลดทอนขนาดลงจนเหลือเพียงปฏิบัติการของพวกม้งในบริเวณทุ่งไหหินเท่านั้น แลร์กลับมีความรู้สึกว่าพันธะสัญญาตามข้อตกลงเจนีวา เป็นเสมือนข่าวร้ายที่กลับส่งผลดีในทางปฏิบัติ ขณะนี้อเมริกัน ๒ คนที่ประจำอยู่ที่ล่องแจ้ง ทีมครูฝึกอเมริกันและพวกพารูปฏิบัติงานกระจายอยู่ทั่วพื้นที่ นี่คือสิ่งที่เขาต้องการตั้งแต่เริ่มแรก จะไม่มีคนจากกองทัพมาคอยวุ่นวายอีกต่อไป โมเมนตัมได้กลับมาเป็นปฏิบัติการขนาดเล็ก และทหารกองโจรของวังเปาก็จะกลับมาใช้วิธีรบแบบกองโจรที่คล่องตัวและยังไม่ต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนนอกมากเกินไป
แลร์รู้สึกพอใจกับสภาพที่เป็นอยู่ขณะนั้น อุดรฯเป็นสถานที่ปลอดภัยและน่าอยู่ ทั้งตัวเขาและแลนดรี้ไม่จำเป็นต้องปกปิดสถานะแท้จริงของพวกเขา สิ่งเดียวที่ขาดหายไปก็ได้แก่ชีวิตส่วนตัวของเขา นอกเหนือจากการเดินทางเข้าสู่กรุงเทพฯ เพื่อไปเยี่ยมภรรยาและลูกสองคนเดือนละครั้งแล้ว เรียกได้ว่าชีวิตเขาอยู่โดยลำพัง ทั้งวันมีแต่งานเท่านั้น
วังเปารู้สภาพความเป็นอยู่ของแลร์ดี จึงส่งหญิงสาวชาวม้ง ๒ คนมาไว้ให้แลร์ใช้สอยทำงานงาน หนึ่งในสองคนเป็นน้องสาวของเสนาธิการของวังเปาและมีหน้าตาพริ้มเพรา ในคืนหนึ่งสาวชาวม้ง นางนี้ส่งสายตาข้ามห้องมายังเขา เธอรอเขาอยู่ อย่างเต็มใจ เธอเคยบอกแก่แลร์ว่า หากคุณจะใหญ่โตในวันหน้า คุณจะต้องหาเมียมาเพิ่ม แลร์จึงครุ่นคิดว่าเขาอยากเป็นคนใหญ่คนโตหรือเปล่า คำถามนี้ผุดขึ้นหลายครั้งในใจเมื่อมาทำงานกับซีไอเอ แต่ไม่เคยเกิดขึ้นในลักษณะนี้มาก่อน.
บิล แลร์ได้เลื่อนตำแหน่งและมีความรับผิดชอบที่กว้างขึ้น พร้อมกันนั้นเขายังคงรับราชการในกรมตำรวจไทย เขายังคงไปมาหาสู่กับหน่วยงานของประนิตย์และพารูไทย ที่ตั้งอยู่ด้านนอกของฐานทัพอากาศที่อุดรฯ แลร์จะเดินทางไปกองบัญชาการใหญ่ของพวกพารูที่อำเภอหัวหิน อย่างสม่ำเสมอเดือนละครั้ง
ทุกๆวัน แลร์จะไปถึงที่ทำงาน ๗ โมงเช้า โทรเลขจากกองบัญชการใหญ่ซีไอเอและจากกองบัญชาการทีเวียงจันทน์ ล่องแจ้งและจากพวกพารูอีกราว ๒๐ ทีม ที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วชนบทลาวจะถูกกระหน่ำส่งเข้ามากองรอเขาอยู่แล้ว แลร์และแลนดรี้มีโต๊ะทำงานหันหน้าเข้าหากัน นั่งอ่านโทรเลข ปรึกษากันถึงสถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละวัน รายงานความเคลื่อนไหวและการร้องของเสบียง ถูกส่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ข้อความบางชิ้นที่แลร์ไม่รู้จะตอบสนองอย่างไรในตอนนั้น จะถูกเก็บไว้ในแฟ้ม “สถานการณ์น่าห่วง” ซึ่งเขาจะหยิบขึ้นมาเปิดอ่านใหม่ในเช้าวันถัดไป เพื่อดูว่าเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปในแต่ละวัน จะเปิดช่องทางใหม่ๆ ให้กับปัญหาเหล่านั้นหรือไม่
แม้ปฏิบัติการโมเมนตัมจะถูกลดทอนขนาดลงจนเหลือเพียงปฏิบัติการของพวกม้งในบริเวณทุ่งไหหินเท่านั้น แลร์กลับมีความรู้สึกว่าพันธะสัญญาตามข้อตกลงเจนีวา เป็นเสมือนข่าวร้ายที่กลับส่งผลดีในทางปฏิบัติ ขณะนี้อเมริกัน ๒ คนที่ประจำอยู่ที่ล่องแจ้ง ทีมครูฝึกอเมริกันและพวกพารูปฏิบัติงานกระจายอยู่ทั่วพื้นที่ นี่คือสิ่งที่เขาต้องการตั้งแต่เริ่มแรก จะไม่มีคนจากกองทัพมาคอยวุ่นวายอีกต่อไป โมเมนตัมได้กลับมาเป็นปฏิบัติการขนาดเล็ก และทหารกองโจรของวังเปาก็จะกลับมาใช้วิธีรบแบบกองโจรที่คล่องตัวและยังไม่ต้องพึ่งพาความช่วยเหลือจากคนนอกมากเกินไป
แลร์รู้สึกพอใจกับสภาพที่เป็นอยู่ขณะนั้น อุดรฯเป็นสถานที่ปลอดภัยและน่าอยู่ ทั้งตัวเขาและแลนดรี้ไม่จำเป็นต้องปกปิดสถานะแท้จริงของพวกเขา สิ่งเดียวที่ขาดหายไปก็ได้แก่ชีวิตส่วนตัวของเขา นอกเหนือจากการเดินทางเข้าสู่กรุงเทพฯ เพื่อไปเยี่ยมภรรยาและลูกสองคนเดือนละครั้งแล้ว เรียกได้ว่าชีวิตเขาอยู่โดยลำพัง ทั้งวันมีแต่งานเท่านั้น
วังเปารู้สภาพความเป็นอยู่ของแลร์ดี จึงส่งหญิงสาวชาวม้ง ๒ คนมาไว้ให้แลร์ใช้สอยทำงานงาน หนึ่งในสองคนเป็นน้องสาวของเสนาธิการของวังเปาและมีหน้าตาพริ้มเพรา ในคืนหนึ่งสาวชาวม้ง นางนี้ส่งสายตาข้ามห้องมายังเขา เธอรอเขาอยู่ อย่างเต็มใจ เธอเคยบอกแก่แลร์ว่า หากคุณจะใหญ่โตในวันหน้า คุณจะต้องหาเมียมาเพิ่ม แลร์จึงครุ่นคิดว่าเขาอยากเป็นคนใหญ่คนโตหรือเปล่า คำถามนี้ผุดขึ้นหลายครั้งในใจเมื่อมาทำงานกับซีไอเอ แต่ไม่เคยเกิดขึ้นในลักษณะนี้มาก่อน.
No comments:
Post a Comment