ต้องรอนับร้อยวันเป็นพันปี
จึงจักมีสักคน คนที่กล้า
กล้าหมุนผลักจักรวาล กาลเวลา
คืนสู่ความธรรมดา สู่สามัญ
เป็นเปลวเทียน สุดท้ายละลายแท่ง
เพื่อเปล่งแสงทางอย่างเฉิดฉัน
มีเพียงหนึ่งล้ำค่า กว่าหมื่นวัน
อยู่เพียงวัน มีค่ากว่าหมื่นปี
บทนิพนธ์ของคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ แด่ท่านปรีดี พนมยงค์
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment